مثل گیسویی که باد آن را پریشان می‌کند

هر دلی را روزگاری عشق ویران می‌کند

ناگهان می‌آید و در سینه می‌لرزد دلم
هرچه جز یاد تو را با خاک یکسان می‌کند

با من از این هم دلت بی‌اعتناتر خواست، باش!
موج را برخورد صخره کِی پشیمان می‌کند؟

مثل مادر، عاشق از روز ازل حسرت‌کِش است
هرکسی او را به زخمی تازه مهمان می‌کند

اشک می‌فهمد غم افتاده‌ای مثل مرا
چشم تو از این خیانت‌ها فراوان می‌کند

عاشقان در زندگی دنبال مرهم نیستند
درد بی‌درمان‌شان را مرگ درمان می‌کند

مژگان عباسلو

 ای سرزمین پاک 

با اولین شکوفه‌ی هر سال،
در دشت چشم‌های تو،

بیدار می‌شود: باغ پر از شکوفه‌ی اندیشه‌های من .

در دشت چشم‌های تو - این دشت‌های سبز -
هر باغ شعر من 
پیغام بخش جلوه‌ی روزان بهتریست .
هر غنچه،
هر شکوفه،
هر ساقه‌ی جوان،
دنیای دیگریست .

ای سرزمین پاک 
من با پرندگان خوش آوای باغ شعر 
در دشت چشم‌های تو ، سرشار هستی‌ام .
من با امید روشن این باغ پرسرود 
در خویش زنده‌ام .
دشت جوان چشم تو ، سبز و شکفته باد .

"فرخ تمیمی"

از مجموعه: سرزمین پاک

 اینجا تهرانه یعنی شهری که هر چی که توش میبینی باعث تحریک 

تحریک روحت تا تو آشغالدونی میفهمی تو هم آدم نیستی یه آشغال بودی 

اینجا همه گرگن میخوای باشی مثه بره بذار چشم و گوشتو من باز کنم یه ذره 

اینجا تهران لعنتی شوخی نیستش خبری از گل و بستنی چوبی نیستش 

اینجا جنگل بخور تا خورده نشی اینجا نصف عقده ایین نصف وحشی 

اختلاف طبقاتی اینجا بیداد میکنه روح مردم و زخمی و بیمار میکنه 

همه کنار همن فقیره و مایه دار خفن توی تاکسی همه میخوام کرایه ندن 

حقیقت روشن خودتو به اون راه نزن روشنترش میکنم پس بمون جا نزن 

خدا پاشو ......من چند سالی باهات حرف دارم 

خدا پاشو..... پاشدی نشو ناراحت از کارم 

کجا هاشو دیدی تازه اول کارم 

خدا پاشو ... من یه آَشغالم باهات حرف دارم 


نمکی با چرخش کنار یه بنزه هیکلو چرخش باهم کرایه ی بنزه 

من و تو اون بودیم از یه قطره حالا ببین فاصله ی ما ها چقدره 

دلیل چرخش زمین نیست جاذ به پول که زمین و میچرخونه جالبه 

این روزا اول پوله بعد خدا همه رعیت ارباب کدخدا 

بچه میخواد با یتیمی بازی کنه بابا نمیذاره یتیم لباسش کثیفه چون که فقط یکی داره 

همه آگاهیم از این بلایا حتی فرشته هم نمیاد این ورا تا نشیم فنا با همین بلایا 

اما کمک نخواستیم اشک بریزه کافیه همین برا ما آدم مریض حرفامو ترک کرد 

تموم نکردم حرفامو برگردم 

خدا پاشو ......من چند سالی باهات حرف دارم 

خدا پاشو..... پاشدی نشو ناراحت از کارم 

کجا هاشو دیدی تازه اول کارم 

خدا پاشو ... من یه آَشغالم باهات حرف دارم 

تا حالا شده عاشق دختر بشی میخوام حرف بزنم رکتر بشین 

پیش خودت میگی اینه عشق تاریخی اما دافت با یه بچه مایه دار خواب دیدی 

خیره یادت باشه غیره خودت بزن قید هرچی آدم تو کنارت میبینی چو عیبه 

یکی همسن تو سوار ماشین خدا بهت پوزخند میزنه میکنی با کینه دعا

 صف بست و یک

هه هه هه داری میری

ببین چند بار در سال هر سال از کار روی رپ فارس

پشیمون میشم از آن فرجام اینه که من پابرجام

هنوز رپ فارس (برگ رو ماست//-پهنه رو باز ؟) سر جام باز سرپام واسه رپ هرگام

شدن عملی شدن حرفام واسم اشعار همه به نقل سرداب

قافیه های دوز(تون) همه بر باد میزنم فریاد تا بمونه تریاد

چو میکنی دریافت هیچ کسو دریاب آهنگساز مهدیارباشه واجب باشه

تنظیم واجه کردی تو پاچه هنوز مثل سابق صامت ثابت میمونه تو ساکت

میشه رپه راکت بشین همه ساکت چون که هیچکس مینویسه میگه اینه بینشیکه

میشه بیشه وقتی که ریشه پس که دیگه میشه وقتی که دیگه فهمیدی این که

قافیه رو شلیک کنه مثل مسلسل مسلماً من مسلحم مثل مسلسلم نزن ضد حال از اون قافیه ها

مغزت توی سه گوشت قافیه داد سه تا قافیه را به هم نزدیک کنم همینان که باعثه اینه که همگی مرغوب

شدن

همه برپا برپا با رپ هیچکس تکون بدین دستا

من بازی رو شروع کردم حالا من لم میدم نگاه میکنم تو رو از ترز بازی لذت ببرم

چون آخر سر من میشم قلباً توی رپ ولی من رپ هست سرشت و ماه سلیقه ام

یه مثال بارز اگه حافظ با اون اشعار نافذ

بشه حاضر تا جلوی من بشه آره توی رپ اشعارش وافکارش افعالش

همگی میشن باطل چون که هیچکسه واسه رپ فارس باعث

چیزی که گفتم بود اقدام میکنم اقرار شاعرای فارسی

منو کردن اغفال تا به رپ کردن کنم اقدام منم بالا ممبر نتیجه همت

انقد گذشت که به من بعد که من بعد اهل وقلب با هر قدمت میکنه واسم خدمت

میگن همه قصه است اما اینه قسمت رپ فارسی بی من مثل بچه بی پدر

من هر چی میگم میگن هیچکس پیله کرد من غرب زدگی رو کردم ریشه کن

من مردنم مثل مرگ معمار میشه این بیت پیشه من یه مهمان(تکه مادر)
صفر دو یک.....صفر دویک

تکست آهنگ اون منم هیچکس گوگوش

اشک تو چشامه قلم گریه کن
ببین من هر چند بدم خیلی خب
اما بدون که هیچکس غیر تو
هیچکس و نداره اینم هدیه شد
از طرف دنیا با میل خود نگرفتمش منم عین تو
کسی رو ندارم تو به رازم محرمی
میگم تا بنویسی تا باشه بازم مرهمی
من اگه رپ میکنم چون چیزی تو دل دارم
واسه تفریح نیست چیزی تو دل دارم
اینو درست میگن که عقل به چشمه
بذار بهت نشون بدم یه چشمه
من آدم شادی نیستم واسه همین
همین غم توی چشمام داره کمین
پس همین شده دلیل بر اینکه
همه برداشت بد دارن از این
من شادم که باشم رگه ی تلخی دارم
مریض نیستم بیماری قلبی دارم
میگم من این بارم من همونیم که بغض تو گلوم میشکنم
صداشو همه آدمای پهلوم میشون

گوگوش :
اون که هر چی ابره دنیاس
خونه داره تو چشاش
اون که ناچاره بخنده اما گریس خنده هاش
اون که تو شهرش غریبه
با یه عالم آشناس
هیچکدوم باور نکردن غربت تلخ صداش
اون منم اون منم اون منم

بغضمو توگلوم میشکنم

: سروش

من از بچگی بزرگ شدم با یه عقده
پس نپرس چرا وحشیم چون که
بعضی وقتا یه حس به من میگه
توی وجودت عشق داره کم میشه
منو بچگیام آدم حساب نمیکردن
مسخره کردن نظاره میکردن
بزرگتر که شدم دیدم دیگه وقتشه که یه کمی از کینه های دلم کم بشه
تلافیشو در آوردم سر دشمنام چیزایی به چشم دیدم خیابون کشت مرا
دیگه عقده داره لبریز میشه واسه خالی کردنش هیچکس تمرین دیده
من تنها نیستم خیلیا مثل منن حرف من میمونه واسشون مثل مدد

من مریض نیستم یه کم عقده دارم
نوازش دل همسانو عهده دارم
هنوزم که هنوزه اشکام آبین
دو تا چشمو نبین اشعار کافین
اون منم که بغضا تو گلوم میشکنه
فقط تو نیستی خدا هم اینو میشنوه

: گوگوش

اون که خیلی قصه داره
روی لبای بی صداش
مونده فریادش تو سینه
در نمیاد از لباش
قد یه دنیا کتابه
با یه عالم گفتنی هر کدوم از قصه هاش

اون منم اون منم اون منم

 ...

ببخشید ولی

منو چپ چپ نگاه نکن عمدا

میخوای بیام حتما من باعث شر شم

تو با چند شر خر

اینو داری در سر

تا که حالی از من

بگیریو شر کم کنی

در شکم طوری که با اطمینان فاصله اونقد کمه که یه واحد میخوام

من اهل عملم بعد عربدم مساله علناً نه بعداً کسی نیست که نداشته باشه اثرم

من اصلاً نمیخوام کم بشه فاصلم

منو تحریک نکن چون یه قاتلم

شده تیکه تیکه شم از شما یکی میمیره

یکی داره شماره 110 رو میگیره

صدای آژیر میاد کوچه رقص نور داره

تو به کلان میگی که این قصد جون داره

تا یه سر بچرخونی سروش نیست دیگه

یه کلان دنبالشه و داره ایست میده

من زندان نمیخوام برم

بگو چرا داری منو هل میدی

من زندان نمیخوام برم

پس چرا داری منو هل میدی

من زندان نمیخوام برم

پس چرا داری منو هل میدی

من زندان نمیخوام برم

پس چرا داری منو هل میدی

من زندان نمیخوام برم

پس چرا داری منو هل میدی

من زندان نمیخوام برم

پس چرا داری منو هل میدی

 همه چی از اونجا شروع میشه که تو چیزی میبینی 

میگی این همون چیزیه که تو رویاها میدیدی 

میچینی واسه رسیدن به چیزی که آرزوته 

آره اونه چیزیکه کمک تو باشه پوله 

حال و روز ما که همه چی رو میبینیم اینه 

شاید باید ببندیم چش و گیریم این میشه 

اما دیدنی ها رو دیدیم و دیگه دیر شده 

میگه این دیگه دنیا و توی دین پره 

که به دنیا و هرچی که توشه دل نبند 

چشم من خیلی چیزا رو گرفت و ول نکرد 

تقصیرمن نیست پسر این کار دله 

این بار که شعر من نیس این کار دله 

این باره چشمه بچه این که چاره نشه 

میخواد بخره اسباب بازی و پدر بیچاره 

نکه نخواد اما توی جیب پولی نیست دیگه 

دستش رو سر پسره میگه روزی میرسه 

که تو به هر چی که میخوای میرسی پسر 

از پدرمن بود پسر این رسید به من 

نیس کسی که ضرب ازاین حسی که من دارم دربیاره 

پی بی حسی به من میده دلیل رپم اینه 

همیشه من از این یه دیدم اون مرضی که

دارم در عذابم بدون نفهمیه که 

اگه دیده نباشه دل ساکته ماها قربانیه 

چشیم این ثابته 

ز دست دیده و دل هر دو فریاد 

که هر چی دیده بیند دل کند یاد 

بسازم خنجری نیشش ز فولاد 

زنم بر دیده تا دل گردد آزاد

من اگر نقاش اولام دنیانی زندان چكرم

اولومی -آیرلیقی حسرتی پشمان چكرم

من اگر صیاد اولام

سن کیمین جیران اودونو

اورگی پاره ادیب عشقی وه هجران چکرم

من اگر صیاد اولام

سن کیمین جیران اودونو

اورگی پاره ادیب عشقی وه هجران چکرم

گنه اغلادی بنی

خان چوبان اغلاماسن

گنه اغلادی بنی

خان چوبان اغلاماسن

سارالن سلره بل باغلاماسن باغلاماسن

واردی هر بیر یاران مرحمی تازه تبیبی

نجه درمان اولاجاخ السا تبیبن یاراسی

شمع سوزانم گوزل پروانه لر اغلار منه

دردیمی دریا

بیلر دیوانه لر اغلار منه

من اگر نقاش باشم دنیای خودم رو زندان میکشم

مردن-جدایی وحسرت را پشیمانی میکشم

من اگر صیاد باشم

تو مثل اهو زیبایی

دلمو شکستی و در عشقت هجرانم

من اگر صیاد باشم

تو مثل اهو زیبایی

دلمو شکستی و در عشقت هجرانم

اقای چوپان گریه نکن

رودخانه سالار به سیل تکیه نکن

برای هر زخمی تو مرحمی ای طبیب

چگونه درمان کنم زخمی که طبیب زده باشه

وبرایم مثل پروانه های زیبا وگریان هستی دور شمع سوزان

دردم رو دریا میداند و دیوانه ها برایم گریان هستن

نظر یادتون نره

به گلبرگ هر باغ دیدم، تو بودی

در آواز مرغان، شنیدم تو بودی

به هر سو که رفتم نشان از تو دیدم

شگفتا! به هر جا رسیدم! تو بودی

چو در جمع ماندم، تو با من نشستی

به کُنجی چو خلوت گزیدم، تو بودی

کتابی که خواندم به نام تو خواندم

به هر سطر سطرش چو دیدم تو بودی

به خاک مذلّت ز شوق تو خواندم

چو بر بام عزّت پریدم، تو بودی

نسیمی شدم، پر کشیدم به صحرا

به هر لاله و گل وزیدم تو بودی

به هر باغ رفتم به یاد تو رفتم

به هر برگ نسرین که چیدم تو بودی

چو آهوی بی‌مادری در بیابان

به دنبال مادر دویدم تو بودی

مرا روزها خستگی بود در تن

به شب‌ها اگر آرمیدم تو بودی

چراغ شبان سیاهم تو هستی

شعاع طلوع سپیدم تو بودی

چه شب‎ها که نقّاش‏ روی تو بودم

به خاطر چو نقشی کشیدم تو بودی

به غیر از تو بر کس امیدی ندارم

پناهم تو هستی، امیدم تو بودی!